Drzewo początkowo rośnie silnie lub bardzo silnie, ale po wejściu w owocowanie siła wzrostu słabnie. Jest średnio wytrzymałe na mróz, tolerancyjne wobec szarki i w ogóle mało podatne na choroby. W owocowanie wchodzi w 2. lub 3. roku po posadzeniu, plonując obficie, ale tylko w towarzystwie innych śliw. Daje duże (50-70 g), prawie kuliste owoce, zielonkawożółte, o soczystym, zwartym, słodkim i smacznym miąższu, zrośniętym z pestką. Owoce nadają się do bezpośredniej konsumpcji, ale są także dobrym surowcem do produkcji śliwowicy. Zaleca się zbierać je na kilka dni przed uzyskaniem pełnej dojrzałości. Jest to odmiana śliwy, którą trudno sklasyfikować pod względem pomologicznym. W swoim rodowodzie ma ałyczę i prawdopodobnie domieszkę śliwy japońskiej (P. saliciana), a niektórymi cechami przypomina też mirabelki. Odmiana ta jest jeszcze mało rozpowszechniona w Polsce.
Dojrzałość zbiorcza: koniec sierpnia
Odmiana: wczesna
Pochodzenie: Bułgaria
Zapylacze: inne odmiany japońskie
Rozstawa: 2-3m X 4-4,5m = ok. 741-1250szt./ha
PIELĘGNACJA: Nowo posadzonym drzewkom wiosną przycinamy gałązki o 1/3 ich długości, w celu przywrócenia równowagi pomiędzy korzeniami a częścią nadziemną oraz nadanie odpowiedniego kształtu koronie młodego drzewka. Drzewka sadzone jesienią przycinamy podczas pierwszej wiosny.
Drzewka są gotowe do posadzenia.
Charakterystyka odmiany | |
| Stanowisko: | słoneczne |
| Mrozoodporność: | -30°C |
| Wymagania wodne: | umiarkowana wilgotność |
| Odczyn gleby: | obojętny |
| Preferencje glebowe: | żyzna |
| Docelowa wysokość: | od 3,5m do 4,5m |
| Dojrzałość zbiorcza: | późne lato |
| Kolor owocu: | żółty |
| Smak: | słodki |
| Podkładka: | Węgierka Wangenheima |
| Samopylność: | obcopylne |
| Przydatność do spożycia: | deserowe |
